Posted on

(2017 06 25 2e) Verlossing – pad van (8) Die vinger wat waarsku en die arm wat troos 1 Kor 10 v12tot13 ♪

Ons as Gereformeerdes bely reeds eeue lank op grond van die Skrif: ons is uit genade alleen, deur die geloof alleen, op grond van die verdienste van Christus alleen verlos. Niks en niemand kan die almagtige verlossingsdade van die lewende God uitwis nie. Dit bly staan vir tyd en ewigheid. Dit bied vir ons wat glo sekerheid.

Ons voer die sekerheid egter ‘n stap verder, tot oorgerustheid. Ons is as’t ware in ons gerustheid gesus, asof ons nie in die brandpunt van ‘n ontsaglike stryd leef nie – dié tussen die lig en die duisternis. Ons leef asof ons belydenis dat ons in sonde ontvang en gebore is en steeds sondaars bly en dat ons daarom voortdurend die felle aanslae van ons doodsvyande trek, nie meer geld nie.

Inderwaarheid behoort ons wél in ‘n vaste sekerheid te leef, sonder om ooit oorgerus te wees. Ons moet op die spandraad van sekerheid, sonder oorgerustheid loop. Daartoe geroepe om só op die spandraad van sekerheid te loop, let ons vanaand in ons fokusgedeelte op: Die vinger wat waarsku en die hand wat vertroos. Ons hoofpunte (1) Die vinger wat waarsku en (2) Die hand wat vertroos

Indien jy na die preek wil luister, kliek hieronder op die simbool  ►

Continue reading “(2017 06 25 2e) Verlossing – pad van (8) Die vinger wat waarsku en die arm wat troos 1 Kor 10 v12tot13 ♪”

Posted on

(2017 06 25 1e) Die gemeente vier ‘n vreugdefees Neh 12 v43 ♪

Elke mylpaal wat ‘n mens bereik, vul jou met vreugde: jou eerste skooldag; hoërskool; gradeplegtigheid; jou eerste dag in jou nuwe werk; jou huweliksdag, die geboorte van jou eerste kind, jou eerste kleinkind; bevordering … Drie weke gelede het Ansunell, Carla, en Marlé so ‘n mylpaal bereik toe hulle belydenis van geloof afgelê het. Natuurlik was ook hulle ouers, familie en vriende sowel as ons as gemeente saam met hulle bly.

Die volk Israel wat uit ballingskap teruggekeer het, het in ons fokusvers ‘n mylpaal bereik. Hulle het die stadsmuur binne twee en vyftig dae herbou. Hulle was weer veilig in Jerusalem, die stad van Dawid. Vyf keer in ‘n enkele vers hoor ons hulle was bly. Hulle het ‘n vreugdefees gevier.

Vandag is vir die drie jongmense ‘n besondere mylpaal: die eerste keer gebruik hulle saam met ons nagmaal. Die nagmaal is ook vir die gemeente van die Here ‘n vreugdefees. Ons dink terug aan die grootste van alle mylpale: toe Jesus Christus sy lewe vir ons aan die kruis afgelê het. Ons kyk ook vorentoe: Hy kom weer om ons te kom haal. Saam met Hom gaan ons feesvier, bruilof vier. Dit is ‘n mylpaal waarheen almal wat glo, op pad is. Die nagmaal is daarom vir ons ‘n vreugdefees. Vanoggend kyk ons na: (1) ‘n mylpaal bereik en (2) die mylpaal voor 

Indien jy na die preek wil luister, kliek hieronder op die simbool  ►

Continue reading “(2017 06 25 1e) Die gemeente vier ‘n vreugdefees Neh 12 v43 ♪”

Posted on

(2017 06 11 2e) Verlossing – pad van (6) God skenk geregtigheid Ps 143 v2

Sonde en sondigheid is ongewilde woorde. Niemand wil dit hoor nie. Moet dit net nie waag om iemand met sy sonde te konfronteer nie. ‘n Mens is gewoonlik reg in jou eie oë.

Dawid bid: niemand wat leef, is voor U onskuldig nie! In sy gebed konfronteer hy homself, maar ook vir my en jou met ons ongeregtigheid. Sy gebed gaan teen ons grein in. Erkenning van ons ongeregtigheid voel te veel na die aanvaarding van hopeloosheid.

Die teendeel is egter waar. Die erkenning van ongeregtigheid bied geleentheid om die Here te vra om genade, verlossing en leiding. Dit doen Dawid in die boetelied, Ps 143. Ook ons kan dit hom doen en saam met Dawid ontdek: God skenk geregtigheid in genade.

Hierdie boodskap het, by wyse van spreke, twee sye waarop ons agtereenvolgens fokus: aan die een kant fokus ons op onsself en daarna op die Here ons God.  Continue reading “(2017 06 11 2e) Verlossing – pad van (6) God skenk geregtigheid Ps 143 v2”

Posted on

(2017 06 11 1e) Die Here werk met en ook deur selfs sy onwillige kind Jona 1 v3tot10 ♪

Is belydenis van geloof vir jou die eindpunt of ‘n mikpunt?

Met belydenis van geloof kom 11 of meer jaar van katkisasie tot ‘n einde. In ons geledere gee dit toegang tot die gebruik van die sakramente. Dit is vir elke dooplidmaat ‘n mikpunt. Jy kan dit vier, jou ouers en familie kan saam met jou bly wees, jou vriende kan dit geniet.

Maklik maak ‘n mens hierdie mikpunt ‘n eindpunt. Jy besluit: Sondag is die enigste oggend wat ek kan laat slaap; ek is nie regtig lus vir die ou klomp daar nie; ek wil my eie gang gaan; daar is soveel wat ek nog moet doen …

Mense doen dit al het hulle beloof om as lewende lid van die kerk die bediening van Woord en sakramente ywerig te soek en hulle gawes gewillig en met vreugde tot nut van ander lede en uitbouing van die koninkryk van God aan te wend. So iemand is dan nie waar hy / sy beloof het om te wees nie. Hy / sy kan selfs probeer om van die Here God af weg te breek.

Dit was Jona se situasie. Die Here het hom beveel om sy oordeel oor die heidense stad Nineve te gaan afkondig. Hy klim toe op ‘n skip op pad Tarsis toe – anderkant toe. Daar op die skip ontdek hy toe hy kan nie van God af wegkom nie. Hy verkondig God toe aan die heidene op die skip. Hy het die waarheid ontdek wat steeds geld: God bly werk met en ook deur sy onwillige kind.

Ons tema vanoggend: Die Here werk met en selfs deur sy onwillige kind. Ons let op twee hoofpunte: (1) Hy gebruik instrumente en (2) sy Woord gaan voort op sy tog in die wêreld.

Indien jy na die preek wil luister, kliek hieronder op die simbool  ►

Continue reading “(2017 06 11 1e) Die Here werk met en ook deur selfs sy onwillige kind Jona 1 v3tot10 ♪”